Delirdim :(

Kurban vahşeti :(

.

Sevgili arkadaşlarım; üç yılı aşkın bir süredir bloglarda sizlerle birlikteyim

ve bu birliktelikten çok mutluyum.

Hiç dikkatinizi çektimi bilmiyorum ama ben kurban bayramlarında

canigönülden kimsenin bayramını kutlamadım...

Çocukluğumdan beri kurban bayramlarında eve kapanmaktan usandım.

Çocuklarım için de durum aynı oldu

Biz bu bayram televizyon bile açmadık ama yinede internette olan bitenlerden haberdar olduk ve inanılmaz üzüldük.

Bayram boyunca telefonun fişini çektim cep telefonumun pilini çıkardım

kimse arayıp ya da mesajla bayramımı kutlamasın diye.

Lütfen arkadaşlar eğer seneye sağ kalır ölmezsem benim kurban bayramımı kutlamayın.

Ben artık kan görmek istemiyorum, yollarda kaçan boğaların katledilmesine,

acemi kasaplarca kör bıçaklarla hunharca boğazlanan hayvanların canhıraş hırıltılarına, sahibinin kucağında güvenle boynunu uzatan bir devenin masum bakışlarına dayanamıyorum.

Dini inanç uğruna bu kadar hayvanın katledilmesi,

onca insanın psikolojisinin bozulması bana hiç mantıklı gelmiyor.

İllede fakire fukaraya et yedirmekse amaç; marketlerden kasaplardan alıp dağıtılamazmı?...

Heryıl bu acıyı çekmek zorundamıyız?...

Aslında yazacak çok şeyim varda; hadi neyse...

Eğer bu yazdıklarım bazı arkadaşlarıma ters düşerse derhal beni listelerinden silebilirler.

Çünkü bu bayram ben iyice delirdim.

Delirdimmm.

.

Can Dündar' ı okuyun lütfen o benden daha mülayim.

.

Can Dündar'dan Hepimize...

Yeni bir sözcük öğrenmek, bir tünelin sonuna gelmek, müzmin bir işin kapısını çarpıp uzun bir yola çıkıvermek bayramdır.

Zorluklara tek başına göğüs gerebilmek, gereğinde haksızlığın üstüne yalın kılıç yürüyebilmek bayramdır.

Yeni eve asılan basma perdeler, alın teriyle kazanılmış ilk rızkın konduğu çerçeveler, yüklü bir borcun son taksiti ödenirken sıkılan eller bayramdır.

Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi, nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.

Sonrasında gelen ilk diş bayramdır, ilk söz bayram, ilk adım, ilk yazı, ilk karne bayram...

Güne gülümseyerek başlamak bayramdır.

Alnı açık yaşlanmak bayramdır; ulu bir çınar gibi ayakta ölebilmek bayram... Bunların kadrini bilirseniz, kıymet bilmeyi öğrenirseniz her gününüz bayram olur.

Meraklanmayın, öyledir diye size deli demezler.

Deseler de böyle delilik, bayram artığı günlerdeki nankör akıllılıktan evladır.

Her gününüz bayram olsun!

.

.