5 Aralık 2009 Cumartesi

Ben giderken en çok seni götürdüm içimde...

Ben giderken en çok seni götürdüm içimde
Ardımdan bıraktığım şehirler ağladı bana
Tenim hissettirdi seni rüzgarın eşliğinde
Küçücük yağmur damlası takıldı ardım sıra..
.
Umudumu yarınlara ekmeye gidiyorum
Peşimde senszlik , önümde koca bir yol
Sende olan sevgimi sen olmadan kaçırıyorm
Yanımda koca bir yanlızlık, önümde koca bir yol...
.
Ben giderken en çok seni götürdüm içimde
Aklmdan hiç bir zaman çıkmayacağını bile bile
Ben giderken en çok seni götürdüm içimde
Seni özleyip ağlayacağımı bile bile...
.
Kaybolmak istemiyorum belkide
Ağlamak ve ağlatmak istemiyorum belkide
Çok şey istemiyorum senden de
Sadece şunu bil ki
Ben giderken en çok seni götürdüm içimde...
.
ERDEM ÇAĞLAR
.
.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Bu duygu yüklü,ıhlamur kokan(içimden öyle geldi)şiiri paylaştığınız için çok teşekkürler.bayıldımmmmm:D

lamba cini dedi ki...

ayrılırken hep bu şehri terketmem lazım denilir..yada herşeyi sil baştan temizlemem gerekir..oysa o sevgili,o acı aklındayken dünyanın en güzel yerinede gitsen ayrılık seninle beraber hüzünlü bir arkadaş gibi gelir ardınsıra..şiir işte bunun en güzel göstergesi..paylaşımınız için teşekkür ederim..sevgiler..